- Znowu przegrałam... - mruknęłam zrezygnowana. Shinny uśmiechnął się lekko.
- Jeszcze jedną partyjkę w szachy? - zaproponował. Tak, szachy to zabawa na naszym poziomie.
- Nudaaaa...- parsknęła Usha. Była, przynajmniej moim zdaniem, zbyt energiczna. Chociaż jak się jest młodym elfem - 300 lat to nie tak dużo - to pewnie jest to normalne.
- Nie, dziękuję Shinny. Znów przegram. Przejdę się. - wstałam od stolika i ruszyłam do drzwi. Wodny Elf podążał za mną.
- Nie musisz iść.
- Ale chce. Zresztą... trochę muszę się rozprostować. Szkoda, że nie rosną tu niektóre rośliny wodne, jakie były u mnie w domu. Spodobałyby ci się. - mówił monotonnym głosem, lekko przeciągając "s", jak wąż.
- Aaaa, tu jesteś! - Blair rzuciła się na chłopaka.
- Uważaj na... - przerwał, bo niechcący nadział się na kolec wystający z jej zbroi.
- Ojej... - westchnęłam. Nie lubiłam zapachu krwi. Zbyt mocno przypominała zapach Ushy. Shinny krwawił z ramienia. Zrobił się nieco bledszy, ale więcej nie dało się wyczytać z jego pokerowej twarzy.
- Czekaj, już cię leczę... - Blair szybko użyła magii. Twarz chłopaka pozostała taka sama. Potem dziewczyna pobiegła poćwiczyć z Konan.
- Nie przepadasz za nią, co? - zapytałam gdy odeszła na tyle, by nas nie słyszeć.
- Nie, dlaczego? Lubię ją, ale jest...zbyt żywa, zupełnie jak Usha. - wzdrygnął się.
- Aha. - skomentowałam. Tak wyglądają nasze rozmowy. Przeszliśmy obok Królowej, lekko skinęliśmy głowami i poszliśmy dalej. Trafiliśmy na księcia Urysa i jakiegoś innego gościa. Oboje byli rudzi. Pojedynkowali się, ale pewnie dla zabawy. Przystanęliśmy oboje by popatrzeć. Książę radził sobie dobrze. Ścisnęłam szklaną butlę przy moim pasku. Była w niej mikstura wybuchowa. Jestem piromanką jakich mało. Wybuch, hałas, błysk, huk, kolorowe ciecze i zapach dymu to wszystko mnie... podniecało? Tak to się określa? Nieważne, był remis. Miecze przy gardłach. Ja i Shinny zaczęliśmy anemicznie klaskać i poszliśmy dalej. Weszliśmy do długiego korytarza, był bardzo ciemny. Przeszliśmy obok okoju, z którego dobywał się chiche głosy dwóch osób. Po chwili drzwi otworzyły się i wypadła zza nich zapłakana blond elfka. Miała na sobie biały strój, a w ręce ściskała jakiś badyl.
- Co ona trzyma? - spytałam mojego towarzysza.
- To jest Różdżka Księżyca, Rima... - mruknął i popatrzył się na czarnowłosego chłopaka, który odprowadzał wzrokiem blondynkę.
- Jeszcze nie teraz... - szepnął i znikł w pokoju. Kłócili się? Nieważne, nie mój problem. Ponownie ścisnęłam butelkę. Korciło mnie.
- Idziemy?
- Co? A tak, idziemy... - ponownie ruszyliśmy. Wyszliśmy na błonia. Zobaczyliśmy dwa smoczątka, błękitne i czerwone, które bawiły się, podpalając drzewa. Jakiś srebrnowłosy kręcił się koło nich, od czasu do czasu głośno pojękując i wołająć:
- Królowa mnie za to oskalpuje i zrobi dywanik...
- Pomóc? - Shinny podszedł do, jak się okazało, półelfa.
- Ale jak? One się bawią, ale to niebezpieczna zabawa. Żar, co ty robisz?! Nie pal tego drzewa, ono jest jeszcze młode!
- Jestem Wodnym Elfem... - przerwał mu Shinny i zaczął Magią Wody gasić ogień. Troszkę mu się zeszło, ale jednak płomienie się poddały i znikły. Półelf podziękował, rzucił się na smoczątka i zabrał je w kawałek ziemii bez drzew.
- Co? - spytał się chłopak, bo wpatrywałam się w niego w milczeniu. Moje usta skrzywiły się w coś na kształt uśmiechu. Zdziwił się, bo nigdy sięnie uśmiechałam, nawet jak Usha opowiadała kawały i dowcipy jak rasowy komik.
- Rima...
- Tak? - spróbowałam uśmiechnąć się ładniej.
- Przerażasz mnie. Z tym makijażem i takim uśmiechem, wyglądasz strasznie. - Brawo Shinny, popsułeś mi mój pierwszy uśmiech od ponad 100 lat. Ech, i po co się człowiek stara? Przestałam się uśmiechać, ale mój lepszy nastrój, który jakoś przetrwał napad chłopaka, pozwolił mi zobaczyć Wodnego Elfa w nowym świetle. Był...taki opanowany, taki spokojny. Czyżbym się zauroczyła? Pokręciłam głową, by odgonić tą myśl. Ale może jednak? No dobra, przekonamy się co przyniesie jutro, pomyślałam.
c.d.n.
|