Wee! Napisałeś notę! Czekam na więcej!

Po kilku dniach, opieki nade mną, Slangen rzekł do mnie:
- Rottenie, jesteś już zdrów i pełen sił, co teraz uczynisz tylko od ciebie zależy. Zostań tu jeśli chcesz, będziesz bezpieczny. Możesz równie dobrze dalej uciekać, a wtedy nigdzie nie zaznasz spokoju. Ja jednak muszę wyruszyć w podróż, by zmierzyć się ze swym największym wrogiem.
- Kimże jesteś, co? - zapytałem zdziwiony. - Jakimś wróżbitą, że mówisz mi gdzie zaznam spokoju, a gdzie nie.
- Żaden ze mnie wróżbita, jedynie zwiadowca...
- W tym tkwi kłopot, ty jesteś zwiadowcą, nie rycerzem. A ja mogę pomóc ci w pokonaniu Czarodziejki Ciemności.
- Nigdzie ze mną nie pójdziesz - odparł stanowczo. - Jesteś za młody, by walczyć z Umbrą. Uciekałeś przed nią, nie po to by dać się jej zabić.
- Slangenie! - krzyknąłem wzburzony. -  Ona mordowała mych braci, spustoszyła mój dom! Nie puszczę jej tego płazem.
- Przyjacielu, - odrzekł spokojnie Slangen. - Właśnie dlatego, że tak wiele Leśnych Elfów zginęło w walce z nią, nie pozwolę ci ze mną podróżować. Nie chcę byś podzielił ich los...
- Tam byli moi rodzice i przyjaciele! - w moich oczach zabłysły łzy. -  Moja siostra! Wszyscy moi bliscy zginęli! To była moja rodzina! A ty co byś uczynił, gdyby to tobie zamordowano najbliższych?!
- Uczyniłbym co uczynić należy, ukryłbym się gdzieś - odpowiedział łagodnie. - Posłuchałbym rady starszego i mądrzejszego od siebie. Tobie to samo radzę postanowić.
- Więc chcesz iść na pewną śmierć?
- Wolę zginąć, niż narażać na cierpienia i śmierć, przyjaciela.
- Chcę walczyć u twego boku, chcę odzyskać honor, który straciłem opuszczając rodzinę, chcę pomścić każdą przelaną kroplę krwi mych braci.
- Tak upartego, dziecinnego i aroganckiego, chłopca jak ty, nigdy nie spotkałem. Każdy z nas ma swe obowiązki. Mym jest pokonać Czarodziejkę Ciemności i pomścić twych braci. Twym zaś obowiązkiem jest posłuchać mej rady i ukryć się.
- Nie mam już sił, by się z tobą sprzeczać - westchnąłem po chwili milczenia. - Więc dobrze, Slangenie. Pozostanę w ukryciu, nie robiąc nic by tobie pomóc. Będę jak tchórzliwy szczur... Ty odejdziesz i zniszczysz Umbrę, by otrzymać wieczną chwałę.
- Wiedz, iż nie zależy mi na żadnej chwale lub sławie. Nigdy mi nie zależało. Rottenie, rad jestem, że po mych długich namowach, wreszcie mi uległeś. A teraz odpocznij, i nie pakuj się w żadne kłopoty, pod czas mojej nieobecności. Gdy rankiem się obudzisz, mnie już tutaj nie będzie.
- Dokąd się udajesz? - zapytałem ciekaw.
- Pojadę do Mglistej Doliny Fulgor, by tam poprosić o pomoc Kapłankę Księżyca.
- Więc powodzenia, Slangenie Lucerno, Zwiadowco z Gór Słońca. Oby twa misja się powiodła.
- Dziękuję ci Rottenie, najdzielniejszy ze szczurów.
- A cóż to miało znaczyć? - zapytałem, czując jak krew pulsuje mi w uszach.
- Twe imię Rotten, w języku duńskim oznacza szczura.
- Slangenie, wróć cały i zdrów - poprosiłem cicho.
- Obiecuję, zobaczymy się nim minie dziesięć cyklów księżyca.
- Och, na pewno - szepnąłem sam do siebie.
   Gdy słońce zniżyło się ku horyzontowi, mój przyjaciel osiodłał przepiękną klacz, o imieniu Alexis i zawołał:
- Bywaj zdrów, Rottenie Ariccio!
Gdy tylko jego głos ucichł, a on sam zniknął za drzewami, Felix zaskrzeczał żałośnie. Podszedłem do ptaka, położyłem mu dłoń na główce, szepcząc:
- Jeszcze nim minie jeden cykl księżyca, Czarodziejka Ciemności pożałuje, że wymordowała mych braci...

Ostatnio edytowany przez Rotten (2009-12-30 12:17:00)