Wypadłam na korytarz z wrzaskiem.
- Aaaaaaa! Obcas mi się złamał!!!!!!!
- Co..? - Książę spojrzał się na mnie zdziwiony.
- No obcas mi się złamał! - zamachałam mu przed nosem "zepsutym" butem.
- Aha. - kiwną głową i wrócił do czytania książki.
- Zrób coś! - wydarłam się.
- Ja to zrobię - Ywel pojawił się na korytarzu - Chętnie pomogę...Książę, dlaczego siedzisz na balustradzie?
- Bo mi się nudzi... - mruknął nie przerywając lektury.
- Och, ty głupi jesteś...
- No dobra - przerwałam im tę fascynującą dyskusję. - Założę inne trapery, a wy się kochani szykujcie do drogi.
Nagle pojawiła się Okilo, jak zwykle narzekając na swoje imię. Zawsze chodził w spodniach, a tu wyskoczyła jak Filip z Konopii i założyła sukienkę. Książę zamknął książkę, nie dając po sobie poznać że mu się podoba.
- Ładnie mi? - zapytała słodko. - Pożyczyła mi ta blondyna...
Tu weszła wkurzona Alhana, wrzeszcząc:
- Oddawaj mi, kurna, moją sukienkę!!!
Okilo jakby nie słyszała - biegała po całym korytarzu, poślizgnęła się i poleciała ze schodów. Wszyscy patrzyliśmy w stronę miejsca wypadku z przerażeniem na twarzach. Urys zjechał za nią po poręczy, <WOW, zjechał>, i wylądował na twarzy.
- O rany, nic ci nie jest?! - krzyknął Ywel.
- Nie!!! - odpowiedział Urys.
- Nie ciebie się pytam... Okilo, żyjesz?!
- Noo, jakoś żyję! Ifar zamortyzował upadek! O nie!!! sukienka mi się podarła!!!
Alhana z żądzą mordu w oczach krzyknęła:
- TO BYŁA MOJA ULUBIONA SUKIENKA!!! ZABIJĘ CIĘ!!! TAK DAM CI W MOR...!!! - zatkałam jej usta dłonią. Spojrzała się na mnie ze złością, ale jej przeszło. Godzinę później siedzieliśmy wszyscy przy stole, a Ifar kostki lodu do lemoniady położył sobie na głowie. Alhana nadal zła, poszła się pomodlić o cierpliwość, co Ifar nagrodził długim aplauzem. 
- No to co robimy?? - zapytał Ywel, grzebiąc w owsiance, którą podali na śniadanie.
- No idziemy, nie? - odpowiedziałam.
- NIEEE!!! - odparli wszyscy. - Zostajemy tutaj - zbuntował się Ifar.
- Idziemy!
- Zostajemy ofiaro losu!!!
- Ja...? Ofiara losu...? Ja..? Hahaha... Jak ci niechcący wyrwę skrzydła, to kto będzie ofiarą losu? Ty czy ja?
- Nie mam skrzydeł , debilu - obraził się Ifar i wyszedł.
- Uraziłam go czymś? - słodkie oczka.
- No tak jakby... - mruknął Urys. - Widzisz, jemu odrąbali skrzydełka i on nie zbyt miło to wspomina...
- Niiee!! Ifar, wracaj!!! Przepraszam, nie wiedziałam!!! - wybiegła za nim z kuchni.
- Jak nie wrócisz to się powieszę!!!! - doszedł tych w kuchni mój głos.
- Ta to ma ambicje życiowe... - pokręciła głową Okilo, a jej rude włosy zafalowały.
- Tee... Okilo, pójdziesz ze mną na spacer? - spytał Książę.
- Nie dzięki, za zimno...
- No w mordę!!! - i zaczął kląć pod nosem.
- No, wow... - zdziwił się Ywel. - Książę który klnie...
- Cicho bo ci przefasonuję facjatę...
- ?
- Będziesz miał zniszczoną buźkę.
- Aha, jasneee.... - spojrzał się na niego z rozbawieniem. Urys nagle wstał. Oj, coś mi się drużyna demotywuje. Ifar zawrócił do nas, jednak nadal był lekko obrażony na mnie. Okilo próbowała naprawić sukienkę, podpinając ją szpilkami. Urys i Ywel zaczęli się sprzeczać aż w końcu ten drugi nie wytrzymał i cisnął przez pół kuchni miską owsianki w księcia i rozpętała się walka na żarcie. Okilo schowała się pod stół piszcząc:
- Zostawcie, żarło!!!
- Niech Bóg, okaże nam łaskę i ich zajebie... - pomodlił się Ifar.
- Anołom nie wolno przeklinać, nie? - zapytałyśmy razem Okilo i ja.
- A, wiesz... Ja właściwie nie jestem aniołem, tylko półaniołem i my mamy takie specjalne przywileje...
- I w dodatku jesteś rudy!!! Muahahaha!!! - zaśmiałam się złowieszczo.
- Ty też...
- Ja nie jestem ruda, tylko miedziana.
- Co za różnica - wtrącił się Książę, parskając owsianką.
- No teoretycznie to żadna - odpowiedział mu Ywel.
Nagle w drzwiach pojawił się czarnowłosy chłopak i spytał:
- A co wy tu robicie? Co za burdel...
Nie znałam go. Odruchowo rzuciłam w niego kubkiem z gorącą kawą. Ten uchylił się, miał doskonały refleks.
- Jestem Raistllin, co to za burdel? - spytał ponownie.
- Walka na żarcie - odpowiedziałam wesoło, i rzuciłam w niego kapciem Urysa.
- Ej, to był mój but. - Urys spojrzał się na mnie.
- Pytanie po raz ostatni - co.to.za.burdel?

c.d.n.